Canım ölümlüler,
Ben ölmemekte ısrarlıyım galiba. Bu dandini Dünyaya kazık bağlamış gibi gitmek bilmiyorum. Bu gece şu aklıma geldi. İçlerinizden birileri diyordur belki ''-Bu kadar ölme meraklısıysan neden öldürmüyorsun kendini ? " diye. Ben ölümün doğal olanını severim. Tıpkı aşkın, sevginin, dostlukların doğal olanını sevdiğim gibi. Nasıl ki bu kavramlar yaşam için zorunlu ölümde yaşam için zorunlu der, onu sabırsızca beklerim. Suni olan hiçbir şey gerçeği gibi tat vermez insana. Ben size ölün derken kendinizi öldürün demiyorum, Ölümün uzattığı eli tutun, tutun ki sonsuz mutluluğa götürebilsin diyorum. Velhasılıkelam, ölmeyi beklemek sevgiliyi beklemek gibi, bir pide kuyruğunda beklemek gibi. Sadece sıranızın gelmesini bekleyin.
Bugün konumuzu ''BAĞIRMAK'' oluştursun istiyorum. Bağırmak ne güzel bir eylem ey Tanrı tarafından yaratılan. Birçok arkadaşım bana dertlerini anlattığında tek bulduğum çözümdür bağırmak. İnsan o kadar içten bağırmalı ki bu garip hayata karşı, sanatsal bir şekilde kusmalı ağzından sıkıntılarını.
Benim hep bir hayalim vardır sevgili okur. Ölüm için bağırabilmek. Bu zamana kadar her şey için herkes için bağırdım. Lakin kadim dostum, hayalim, ölüm için bağıramadım hiç. Çünkü bu ölümü çağırmak değil aksine daha da uzaklaştırmak olur diye düşündüm yıllarca. Ben bir bağırabilseydim eğer büyük büyük dağlar yanımda yürür müydü ?, Sular taşar mıydı?, Rüzgar alev olup yakar mıydı ciğerlerimi? bilmiyorum. Bende bağırmak yerine susmayı tercih ettim. Ölüm sessizliktir diye sustum. Umarım öldüğümde pişman olmam bu sessizliğime. Umarım demem '' Lanetler olsun bağırmadığım günlere, Şimşekler yağsın o gecelere.'' diye.
Ölüm için bağıramasam da her zaman bağırdığım bir şey var. '' Ey insanlar!, Ey kadınlar!, Ey erkekler!, Ey eşcinseller!, Ey kediler ! Yormayalım birbirimizi. Bu düzensiz Dünyada düzensiz varlıklar olmayalım. Utanmayalım birbirimizden ve almayalım birbirimizin ellerinden özgürlüklerimizi. Kendini tek başına hissettiğinde bir insan sarılabilmeli bir sokak köpeğine, koşabilmeli canım kediler sokaklarda özgürce tekme yemeden, ezilmeden, ve konuşabilmeli insanlar Tanrının yarattığı her bir varlıkla ; ister diliyle, ister teniyle, isterse ruhuyla. Ve en sonunda ölmeli huzur içinde cepleri anılarla dolu olarak.''
Öyle işte dostlarım, sizde bağırın bol bol. Bağırın ki dünyaya karşı at gözlüğüyle bakmayı geçtim gözlerini sımsıkı kapamış insanoğluna söyleyin : insan olduğumuzu, yapabileceklerimizi ve ölebileceğimizi.
Bugün şiir yok ama güzel bir kadından güzel bir şarkı ile veda edelim isterim. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder